Dziękujemy za oglądnięcie naszego projektu! Mamy nadzieję, że się podobało!
Wykonały uczennice klasy 8 z szkoły w Janowicach im.Marii Konopnickiej, Weronika Szymańska i Natalia Bubak.
Bielsko-Biała to miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim, na Pogórzu Śląskim, u stóp Beskidu Małego i Beskidu Śląskiego, nad rzeką Białą. Bielsko-Biała pełni funkcję głównego ośrodka administracyjnego, przemysłowego, handlowo-usługowego, akademickiego, kulturalnego i turystycznego obszaru śląsko-małopolskiego pogranicza nazywanego często potocznie Podbeskidziem. Jest jednym z lepiej rozwiniętych gospodarczo miast Polski. Według danych z 30 czerwca 2018 r. Bielsko-Białą zamieszkiwało 171 277 mieszkańców. Powierzchnia miasta wynosi 124,51 km2 i dzieli się ono formalnie na 30 osiedli.
Miejsca warte odwiedzenia w Bielsku-Białej to naprzykład:
Zamek Sułkowskich
Zamek książąt Sułkowskich to najstarsza i największa zabytkowa budowla Bielska-Białej, położona we wschodniej części Starego Miasta. Został wzniesiony w XIV wieku staraniem księcia cieszyńskiego Przemysława I Noszaka i przez kolejne stulecia służył jako jedna z siedzib Piastów cieszyńskich. Jest typem zamku miejskiego od początku włączonego w system fortyfikacji Bielska i będącego zarazem najsilniejszym elementem jego obwarowań. Pełnił także rolę śląskiej warowni granicznej, strzegąc wschodniej granicy Księstwa Cieszyńskiego na rzece Białej – oddzielającej Śląsk od Małopolski. Od końca XVI wieku rola obronna zamku malała i przekształcał się on coraz bardziej w rezydencję szlachecką, stanowiąc od 1572 r. centrum administracyjno-gospodarcze państwa bielskiego (od 1752 r. Księstwo Bielskie) oraz siedzibę jego właścicieli. Od 1945 r. zamek jest siedzibą Muzeum w Bielsku-Białej, wcześniej przez ponad 200 lat był własnością rodu Sułkowskich. Stadion Miejski
Stadion Miejski w Bielsku-Białej (dawniej Stadion BKS Stal) – stadion piłkarski, mieszczący się w Bielsku-Białej, Stadion został wybudowany w 1927 roku przez Bialski Klub Sportowy. Obiekt w całości był sfinansowany z pieniędzy klubowych. Ponieważ BKS od początku działalności stawiał na sekcję piłki nożnej, stadion powstał w zaledwie 5 lat po założeniu drużyny. Zmodernizowany został w latach 50. XX wieku. Pierwotnie pełnił funkcję zarówno stadionu piłkarskiego, jak i lekkoatletycznego. Budowa nowego stadionu rozpoczęła się w sierpniu 2012 roku. Oficjalnie została zakończona 30 czerwca 2015 roku, ale na skutek różnych opóźnień i zaniedbań oficjalne otwarcie miało miejsce 8 października 2016 roku .
Katowice
Katowice to miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, siedziba władz województwa śląskiego. Jeden z głównych ośrodków Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego i największe pod względem ludności miasto konurbacji górnośląskiej. Siedziba Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii. Początki Katowic sięgają XVI wieku, kiedy były ośrodkiem rolniczym i kuźniczym, a ich gwałtowny rozwój został zapoczątkowany w połowie XIX wieku wraz z rozwojem przemysłu i doprowadzeniem do miasta linii kolejowej. Z liczbą 296 262 mieszkańców w 2017 są 11. miastem w kraju pod względem liczby ludności i 12. pod względem powierzchni, mając prawie 165 km2.
Miejsca warte odwiedzenia w Katowicach to naprzykład:
Nikiszowiec
Nikiszowiec to część dzielnicy administracyjnej Janów-Nikiszowiec miasta Katowice. Początkowo było to osiedle robotnicze dla górników kopalni „Giesche” wybudowane na terenie obszaru dworskiego Gieschewald (Giszowiec) w latach 1908-1918 z inicjatywy koncernu górniczo-hutniczego Georg von Giesches Erben.
9 maja 1924 roku nastąpiła likwidacja obszaru dworskiego i Nikiszowiec wraz z Giszowcem włączono do gminy Janów. W 1951 osiedle stało się częścią nowego miasta – Szopienic. W 1960 roku Nikiszowiec wraz z Szopienicami został włączony do miasta Katowic i od tego czasu wraz z Janowem stanowi administracyjną dzielnicę miasta. Niemiecka nazwa osiedla patronackiego Nickischschacht pochodzi od położonego w jego pobliżu szybu kopalnianego Nickisch. Obecny Nikiszowiec jest spolszczoną formą niemieckiej nazwy osiedla i szybu (Nikisz - nazwa szybu + formant -owiec). Niemiecka nazwa szybu wywodzi się zaś od nazwiska przedstawiciela spółki Georg von Giesches Erben (Spadkobiercy Gieschego), barona Friedricha Nickisch von Rosenegka (1850–1924). Muzeum Śląskie
Muzeum Śląskie prowadzi badania: archeologiczne,historyczne,etnograficzne, z plastyki nieprofesjonalnej oraz dokumentacji regionu.
Muzeum Śląskie w Katowicach powstało 23 stycznia 1929 na mocy uchwały Sejmu Śląskiego, które działało do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, a później restytuowane w 1984, w 2006 wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów, zaś w 2015 roku instytucja uzyskała swoją nową, docelową siedzibę w nowoczesnym kompleksie gmachów w Katowicach przy ul. Tadeusza Dobrowolskiego 1.
Do najcenniejszych zbiorów Muzeum Śląskiego należą kolekcje: malarstwa polskiego sprzed i po 1945 roku (w której znajdują się prace m.in. Józefa Chełmońskiego, Artura Grottgera, Tadeusza Makowskiego, Jacka Malczewskiego, Jana Matejki, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego), sztuki nieprofesjonalnej, fotografii artystycznej i dokumentalnej, plakatu polskiego oraz bogate zbiory etnograficzne i z zakresu polskiej plastyki scenicznej.
Cieszyn
Cieszyn to miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, siedziba władz powiatu cieszyńskiego. Dzieje Cieszyna sięgają IX w. i wiążą się z grodem słowiańskiego plemienia Golęszyców. Lokacja miasta nastąpiła około 1220 r. Od końca XIII w. było ono centrum Księstwa Cieszyńskiego. Współczesne administracyjne pojęcie „miasto Cieszyn” odnosi się do prawobrzeżnej części, będącego pod względem przestrzennym i społecznym, jedną całością, ośrodka miejskiego, którego część lewobrzeżna należy do Czech i nosi oficjalną nazwę Czeski Cieszyn. Według danych na 31 grudnia 2017 r. polski Cieszyn liczy 34 876 mieszkańców, jego powierzchnia wynosi natomiast 28,61 km2. Wspólnie obie części miasta zamieszkiwane są przez 59,5 tys. osób i zajmują 63 km2.
Miejsca warte odwiedzenia w Cieszynie to naprzykład:
Wieża Piastowska
Wieża Piastowska w Cieszynie – wieża obronna dawnego zamku książąt cieszyńskich na Górze Zamkowej w Cieszynie, jedna z czterech niegdyś tam istniejących i jedyna zachowana do dziś.
Wieża udostępniona jest do zwiedzania (za opłatą). Rozpościera się z niej rozległy widok Cieszyna i Czeskiego Cieszyna po dwóch stronach Olzy. Przy dobrej widoczności można podziwiać interesująca panoramę Beskidu Śląskiego i Beskidu Śląsko-Morawskiego. Wieża Piastowska została wybudowana w pierwszej połowie XIV wieku, stanowiła część zamku górnego i jako jedna z czterech wież była istotnym elementem systemu obronnego cieszyńskiego zamku w czasach Piastów. Wieża została nadbudowana została w drugiej połowie XIV wieku i ozdobiona narożnymi tarczami herbowymi z orłem piastowskim. Pod koniec XV wieku została nadbudowana o kolejną kondygnację z hurdycjami i blankowaniem wykonanymi z cegły, a całość została nakryta wysokim dachem namiotowym. Wieża jest wysoka na prawie 30 metrów, a na jej szczyt prowadzi 120 stopni. Wieża jest złożona składa z czterech zasadniczych części. Góra Zamkowa
Góra Zamkowa w Cieszynie (zwana też Wzgórzem Zamkowym, 298 m n.p.m.) to niewielkie wzniesienie o stromych zboczach, położone na Pogórzu Śląskim w centrum miasta Cieszyna, w widłach rzek Olzy na południu i Bobrówki na północy, tuż przy granicy z Czechami. Na wzgórzu szereg zabytkowych budowli (w tym XI-wieczna rotunda) oraz romantyczny park z wieloma pomnikami przyrody. Ze względu na dobre właściwości obronne wzgórze było zasiedlane już od czasów starożytnych. Stałe osadnictwo pojawiło się na wzgórzu w X wieku, co związane było ze zniszczeniem pobliskiego grodu Gołęszyców zwanego Starym Cieszynem. Osada na Górze Zamkowej służyła prawdopodobnie jako zaplecze dla odbudowywanego grodziska, jednak wkrótce sama zyskała na znaczeniu, bowiem jeszcze w X wieku przekształciła się w gród obronny. W połowie XI wieku lub około 1180 roku zbudowano tu pierwszy obiekt sakralny – romańską rotundę św. Mikołaja, która przetrwała do dzisiaj i jest jednym z najstarszych zabytków architektury polskiej.
Żywiec
Miasto leży w Kotlinie Żywieckiej, u zbiegu rzek Soły i Koszarawy nad Jeziorem Żywieckim, na wysokości 345–350 m n.p.m. Historycznie należy do Małopolski.
Miasto graniczy z gminami: Czernichów, Gilowice, Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Radziechowy-Wieprz, Świnna.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 50,54 km2[5]. Miasto stanowi 4,9% powierzchni powiatu żywieckiego.
Według danych z 31 grudnia 2013 r. miasto miało 32 083 mieszkańców
W latach 1945–1975 miasto administracyjnie należało do województwa krakowskiego.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bielskiego.
Miejsca warte odwiedzenia w Żywcu to naprzykład:
Góra Żar
Żar (761 m ) to szczyt w Beskidzie Małym. Jego zachodnie stoki opadają do Jeziora Międzybrodzkiego, południowo-wschodnie do doliny potoku Isepnica, północne do doliny potoku Mała Puszcza, w kierunku północno-wschodnim biegnie do Kiczery grzbiet łączący Żar z dalszymi wzniesieniami Grupy Kocierza (część Beskidu Małego).
Od 2004 na szczyt góry można wjechać w ciągu 5,5 minuty koleją linowo-terenową o długości 1300, należącą do Polskich Kolei Linowych S.A. W okresie zimowym działają dwa wyciągi i trasy narciarskie wzdłuż nich. Przy dolnej stacji kolejki jest płatny parking. Od 1979 na szczyt góry prowadzi droga asfaltowa, jednak od momentu udostępnienia kolei mogą z niej korzystać tylko pojazdy upoważnione. Można też wyjść na górę szosą asfaltową i dwoma szlakami turystycznymi. Przy górnej stacji kolei znajdują się punkty gastronomiczne, restauracja, grill, lunety widokowe i opisana panorama widokowa. Jezioro Żywieckie
Jezioro Żywieckie (Żywiecki Zbiornik Wodny, Zbiornik Wodny Tresna) to zbiornik retencyjny na rzece Sole koło Żywca, położony na granicy Kotliny Żywieckiej i Beskidu Małego. Utworzenie w 1966 r. zbiornika zaporowego spowodowało zalanie kilku wsi, m.in. Zarzecza, Tresnej, Zadziela i Starego Żywca. Przy zaporze o wysokości 38 m znajduje się elektrownia wodna o mocy 21 MW. Obecnie (2010) zbiornik wykorzystywany jest w celach turystycznych, do produkcji energii elektrycznej, do ochrony przeciwpowodziowej oraz uregulowania dopływów górnej Wisły. 15 listopada 1978 roku Jezioro Żywieckie było miejscem tragicznego wypadku. Około godziny piątej rano, w odstępie zaledwie kwadransa, dwa autobusy (Autosan H9 i Autosan H09) PKS, wiozące górników do pracy w Kopalni Węgla Kamiennego „Brzeszcze”, na skutek poślizgu runęły z wysokości 18 metrów do lodowatej wody Jeziora Żywieckiego – w tzw. Wilczym Jarze, nieopodal Oczkowa. Zginęło wówczas 30 osób, 9 uniknęło śmierci. O tragedii przypomina umieszczona przy moście tablica pamiątkowa.
W 2015 roku, w trakcie suszy, lustro w porównaniu do normalnego stanu obniżyło się o około 2 m, odsłaniając znaczne części dna.